Türkiye Anayasa tarihi, Osmanlı İmparatorluğu'nun son yıllarında başlayıp, günümüze dek uzanan geniş bir zaman dilimini kapsar. 1921 Anayasası ile başlayan süreç, 1924, 1961 ve 1982 Anayasaları ile devam etmiştir. Özellikle 1982 Anayasası, Türkiye'deki kuvvetler ayrılığı ilkesini belirgin bir şekilde ortaya koymuştur.
Kuvvetler ayrılığı; yasama, yürütme ve yargı olmak üzere üç ana dalda incelenir. Bu ilke, devletin tüm kuvvetlerinin tek bir elde toplanmasını önler, böylece demokratik bir yönetim şeklini destekler. Türkiye'de zaman zaman bu ilkenin tam anlamıyla işlerlik kazanmadığı eleştirileri yapılsa da, anayasal düzenlemelerle bu durumun üstesinden gelinmeye çalışılmıştır. Anayasa değişiklikleri ve siyasi tartışmalar, Türkiye'nin demokratikleşme sürecinde önemli rol oynamıştır.