Türk Çalışma Hukukunun Tarihsel Gelişimi
Türk çalışma hukukunun tarihsel gelişimi, Osmanlı İmparatorluğu döneminden günümüze kadar uzanan uzun bir süreçtir. 19. yüzyılda başlayan sanayileşme ile birlikte çalışma koşullarının düzenlenmesi gereği ortaya çıkmıştır. İlk önemli adım, 1865 yılında çıkarılan Dilaver Paşa Nizamnamesi ile atılmıştır. Bu nizamname, maden işçilerinin çalışma koşullarını düzenleyen ilk yasal belge olarak kabul edilir. Cumhuriyet döneminde, 1936 yılında kabul edilen 3008 sayılı İş Kanunu, modern Türk çalışma hukukunun temelini oluşturmuştur. Bu kanun, işçi ve işveren ilişkilerini düzenlemiş ve işçi haklarını koruma altına almıştır. 1982 Anayasası ve 4857 sayılı İş Kanunu, çalışma hayatına dair önemli düzenlemeler getirmiştir. Günümüzde, Türk çalışma hukuku; iş sağlığı ve güvenliği, sendikal haklar ve sosyal güvenlik gibi geniş bir yelpazeyi kapsamaktadır. Bu gelişmeler, işçilerin haklarının korunması ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi açısından büyük önem taşımaktadır.