4857 Sayılı Bireysel İş Kanunu
4857 Sayılı İş Kanunu, Türkiye'de işçi ve işveren ilişkilerini düzenleyen en temel yasalardan biridir. 22 Mayıs 2003 tarihinde yürürlüğe giren bu kanun, bireysel iş sözleşmelerine dayalı çalışma koşullarını belirler. Kanun, işçilerin çalışma süreleri, fazla mesai, yıllık ücretli izin hakları, iş güvencesi ve fesih prosedürleri gibi konuları ayrıntılı olarak düzenlemektedir. İşçilerin haklarının korunması ve çalışma ortamlarının iyileştirilmesi amacıyla önemli hükümler içeren 4857 Sayılı Kanun, iş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınmasını da zorunlu kılar. Ayrıca, işçilerin sendikal hakları ve toplu iş sözleşmesi yapma süreçleriyle ilgili hükümler de yer almaktadır. Bu kanun, işçi-işveren ilişkilerinde adil ve dengeli bir yapının oluşmasını sağlarken, iş barışının korunmasına ve çalışma hayatının düzenlenmesine katkıda bulunur. İşverenlerin ve işçilerin yasal hak ve yükümlülüklerini bilmesi ve uygulaması açısından kritik öneme sahiptir.